Kendilik ve ego, örneğin aynı arabaya koşulmuş iki atın eşgüdümlü olmasına benzer şekilde paralel olarak gelişir ve işlev görür. Kendilik egonun tasarımsal koludur, ego ise kendiliğin uygulayıcı koludur, ancak her ikisi de sadece bunlardan ibaret değildir. Eğer ego gelişimsel duraklamaya uğramışsa kendilik de gelişimsel olarak duraklar.

Erik Erikson (1956) kendilik ve egonun ikili ve ayrılmaz doğasından şu şekilde bahsetmiştir: “Ego kimliği, egonun merkezi psikososyal işlevi kapsamındaki sentezleme gücüdür; kendilik kimliği ise bireyin öz rol imgelerinin entegre edilmesidir. ‘Ben’in kendini zaman içinde sürekli ve özünde değişmez olarak algılamasından bahsederken ego kimliğinden değil, kendilik kimliğinden bahsediyor oluruz.”

Tabii kendilik çoğunlukla bilinç öncesi veya bilinçlidir; ego ise, sentezleme işlevlerini yaparken çoğunlukla bilinçsizdir. Nefes ve dolaşım vücut için ne anlama geliyorsa, egonun sentezleme işlevi de psişe için o anlama gelmektedir.

Devamı için tıklayınız

27 Şubat 2013 Comments (0)

Kendiliğin Kapasiteleri

Kendiliğin Kapasiteleri

James F. Masterson, M.D.

Kendiliğindenlik – Duygulanım Canlılığı: Duygulanımları canlılık, coşku, kuvvet ve heyecanla içinden gelerek, derinlemesine yaşayabilme kapasitesi.

Kendine Hak Görme: Erken yaşlarda yaşanan yetkinlik deneyimleri, anne babanın ortaya çıkmakta olan kendiliği kabul edip desteklemeleriyle birleşince, kendiliğin hem yetkinleşme ve haz deneyimlerine hem de bu hedeflere ulaşmak için gerekli olan çevresel girdilere hakkı olduğuna dair bir algı oluşur. Tabii bu algı Borderline hastada fena halde eksiktir, Narsisistik hastada ise patolojik şekilde şişirilmiş haldedir.

Kendilik Aktivasyonu, Kendini Ortaya Koyma ve Destekleme: Kişinin kendine özgü ve benzersiz bireysel isteklerini tespit etme ve bu istekleri gerçeklik ortamında ifade etmek için otonom girişimlerde bulunabilme ve kendini ortaya koyabilme, saldırı karşısında bu istekleri destekleme ve savunabilme kapasitesidir.

Kendilik Aktivasyonunu Tanıma ve Öz Saygıyı Muhafaza Etme: Kişinin, kendiliğinin (terimin kapsadığı her iki anlam açısından) duygulanımsal bir durum ve/veya çevresel bir sorun veya etkileşimle pozitif ve uyumlu bir şekilde başa çıktığını görmesi ve kabul etmesi. Bu kapasite, yeterli öz saygının özerk olarak ikmal edilmesinin aracıdır.

Acı Verici Duygulanımların Yatıştırılması: Özerk şekilde acı verici duygulanımları sınırlayacak, asgariye indirecek ve yatıştıracak yollar bulmak.

Kendiliğin Sürekliliği: Etkili bir üst örgütlenmeyle yaşanan bir deneyimde mevcut olan “ben”in zaman içinde sürekliliği olduğu ve bir diğer deneyimdeki “ben”le bağlantılı olduğunu anlamak ve bilmek.

Kendini verme (commitment): Kendiliğin bir hedefe veya bir ilişkiye kararlılıkla bağlı kalma ve engellere rağmen hedefine ulaşmak için azimle çabalama kapasitesi.

Devamı için tıklayınız

27 Şubat 2013 Comments (0)

Gerçek Kendilik : Klinik Boyut

Gerçek Kendilik : Klinik Boyut

James F. Masterson, M.D.

Kendilik imgesi bireyin belli bir zaman veya belli bir durumda kendisi hakkında sahip olduğu imgedir. Bu imge kişinin vücuduyla ilgili imgesi ve belirli bir anda içinde bulunduğu durumla ilgili zihinsel tasarımından oluşur. Kendilik imgesi bilinçli veya bilinçsiz, gerçekçi veya çarpıtılmış olabilir.

Kendilik imgesinden daha kalıcı bir şema olan kendilik tasarımı, ego tarafından bireyin farklı zamanlarda benimsediği çeşitli gerçekçi ve çarpıtılmış kendilik imgeleri kullanılarak oluşturulur. Kendilik tasarımı kişinin kendisiyle ilgili oluşturduğu bilinçli veya bilinçsiz algıdır; uykuda (pasif) veya aktif olabilir.

Üst kendilik örgütlenmesi öznel bir deneyimin birden fazla kendilik tasarımı ile örgütlenebileceğine işaret eder; belli bir deneyimdeki “ben”, bir başka deneyimdeki “ben”le aynı olmayabilir. Bu terim çeşitli alt kendilik imgeleri ve tasarımlarının örgütlenmesi ve örüntülenmesi için kullanılmaktadır. Bu terim onları birbirine bağlar, aralarında bir süreklilik olmasını sağlar, birlik ve bütünlük hissi verir. Kişilik bozukluklarında patolojik olarak hasara uğramış kapasitelerden biri de budur.

Devamı için tıklayınız

27 Şubat 2013 Comments (0)

Masterson Yaklaşımı: Kavramların Tanımlanması

Masterson Yaklaşımı: Kavramların Tanımlanması

Elinor Greenberg, Ph. D

Masterson Yaklaşımı gelişimsel, kendilik ve nesne ilişkileri yaklaşımı olarak tanımlanmaktadır. Gelişimsel terimi bir bireyin kişilik bozukluğu (Kendilik Bozuklukları) yaşamasına neden olan olayları ifade etmektedir. Bu kavramlar, çocuk gelişimi araştırmalarından, özellikle de Margaret Mahler ve Daniel Stern’in çalışmaları ve daha yakın zamanda yapılan ve insan beyninin nöronal düzeyde anne-çocuk ilişkisinden etkilenmek üzere yapılandığını gösteren çalışmalardan faydalanılarak oluşturulmuştur. Özellikle önem taşıyan çalışmalar Allan Schore’un (1994) çocuğun duygulanım düzenlemesinde annenin rolü üzerine yaptığı çalışmalar, Daniel Siegel’in Gelişen Zihin (Siegel, 1999) kitabında anlatılan çalışmaları ve Bowlby’nin (1969, 1988) bağlanma kuramı üzerine çalışmalarıdır.

Kişilik bozukluğunun oluşmasında üç faktör rol oynar: yaradılış, çevre ve kader. Yaradılış (doğa) çocuğun genetik özelliklerini ifade eder. İnsanlar nasıl farklı atletik yeteneklere, farklı zekalara ve dış görünüşlere sahiplerse, aynı şekilde özerk bir kendiliğe sahip olma kapasiteleri de farklıdır. Bazı çocukların hayatta kalmayı başaramadığı ortamlarda bazı çocuklar çok iyi gelişir. Çevre (beslenme) terimi annenin çocuğun bireyleşen kendiliğini tanıma ve ona gerekli duygusal desteği sağlama kapasitesini ifade eder. Bu terim duygulanım düzenlemesi ve çocuğun gelişmekte olan kendiliğine uyum sağlama gibi faktörleri içerir. Üçüncü faktör olan kader annenin mevcudiyetini, çocuğun ayrılma ve bireyleşmesini destekleme kapasitesini veya çocuğun anneden tedarik elde etmesini ve kullanmasını engelleyen hastalık, ölüm, savaş, açlık ve başka acil durumlar gibi ailenin kontrolü dışında olan faktörleri ifade eder.

Devamı için tıklayınız

27 Şubat 2013 Comments (0)

Bağlanma Teorisi, Nörobiyolojik Beyin Araştırmaları ve Gelişimsel Nesne İlişkileri Kuramının Bütünleştirilmesi

Bağlanma Teorisi, Nörobiyolojik Beyin Araştırmaları ve Gelişimsel Nesne İlişkileri Kuramının Bütünleştirilmesi

James F. MASTERSON Anne R. LIEBERMAN

Kendilik

Bu yaklaşımın anahtar kavramlarından biri olan “Kendilik”in kendi gelişimi, kendi kapasiteleri veya işlevleri ve kendi patolojisi vardır.

“Kendilik” terimi o kadar çok kuramcı tarafından kullanıldı ki bu terimi benim ne şekilde kullandığıma dair bir açıklama yapmak şart oldu. Bu terimi önce klinik açıdan, daha sonra intrapsişik nesne ilişkileri perspektifinden, daha sonra da kapasiteleri ve egoyla ilişkisi açısından açıklayacağım.

Kendiliğin gelişimi bağlanma kuramını, nörobiyolojik beyin araştırmalarını ve nesne ilişkileri kuramını bir araya getirecek şekilde detaylı olarak tanımlanacaktır. Bağlanma kuramı annenin duygulanım düzenleme işlevinin genetik etkilerin ifade edilmesine nasıl aracılık ettiğini ve daha sonra kendiliğin merkezi haline gelecek olan orbital prefrontal korteksteki nöronların gelişimi ve birbirine bağlanması için hayati önem taşıyan çevresel desteği nasıl sağladığını anlatır; kendilik de ileride bireyin duygulanımını ve duygulanım ilişkilerini düzenleyecektir. Bağlanma kuramı ayrıca bu duygulanımsal etkileşimlerin birbirlerine entegre olarak kendiliğin intrapsişik yapısını nasıl oluşturduklarını da açıklar.

Nörobiyolojik beyin araştırmaları kendiliğin altında yatan nöron yapılarını tanımlar. Nesne ilişkileri kuramıysa bağlanma kuramını ve nörobiyolojiyi bütünleştirerek yapıların psikolojik olarak nasıl ifade bulduklarını ve tedavide bunlara ne şekilde yaklaşmak gerektiğini izah eder.

Devamı için tıklayınız

27 Şubat 2013 Comments (0)

Masterson Yaklaşımının Evrimi

Masterson Yaklaşımının Evrimi

James F. MASTERSON Anne R. LIEBERMAN

Uzun yıllar boyunca yürütülen bilimsel araştırmaların ürünü olan Masterson Yaklaşımı önce kendi klinik çalışmalarım ve araştırmalarım aracılığıyla, daha sonra ise, uzun yıllar süren eğitimleri takiben, New York ve Kaliforniya’daki ortaklarımın çalışmalarıyla ifade buldu. Bu çalışmalar iki yüksek lisans eğitim enstitüsünün açılmasına (New York ve San Francisco) ve ülke çapında bir cemiyetin oluşmasına yol açtı. Masterson Yaklaşımı, kendiliğin büyümesi ve nesne ilişkileri konusunda birleşik bir görüş benimseyerek Gelişimsel Kendilik Bozukluklarının tüm klinik yönlerine benzersiz bir bakış açısı sağlamaktadır.

Masterson Yaklaşımı ergenlerin ve yetişkinlerin sorunlarına klinik çözümler tedarik ederken sürekli olarak gözlemlemek, empati kurmak ve görüşler oluşturmaktan doğdu. Ayrıca nesne ilişkileri ve kendiliğin gelişmesiyle ilgili yeni psikanalitik ve nörobiyo-lojik kuramlar da entegre edildi; bu kuramlar çocukların gözlemlenmesi şeklinde yürütülen araştırmalar yoluyla gerçek çocuk-ebeveyn ilişkisiyle karşılaştırıldı ve test edildi.

Sonuç olarak ortaya çıkan dinamik kuramsal ve klinik psiko-terapötik yaklaşımın benim görüşüme göre iki önemli avantajı vardır: (1) bu yaklaşım gelişimsel kuramı, bağlanma kuramını, nesne ilişkileri kuramını ve nörobiyolojik beyin araştırmalarını kendilik psikolojisiyle bütünleştirmektedir ve (2) kendisine özgü kendini düzeltme araçları vardır. Bu yaklaşım, geçerliliği klinik alanda test edilebilecek klinik hipotezlerin oluşturulmasına imkan vermektedir. Bunun ötesinde klinik uygulayıcıların gözlem ve düşünce alanını genişletmekte ve derinleştirmekte, daha derin klinik çalışmalara girmelerine ve bu karmaşık yeraltı temalarını kendilerine güvenli ve iyimser bir yaklaşımla keşfetmelerine imkan tanımaktadır.

Devamı için tıklayınız

26 Şubat 2013 Comments (0)

Klinik Durumlarda Örtük ve Açık Olanın İç İçe Girmesi

Klinik Durumlarda Örtük ve Açık Olanın İç İçe Girmesi

Daniel N. STERN

Bir çok psikodinamik ve bilişsel terapi yorumlamayı (değişik şekillerde) ve hayat hikayesini öyküleştirerek anlatımı en gerekli teknikler olarak kullanırlar. Bunu yapmak için örtük olan açık yapılmalı ve bilinçdışı bilince gelmeli. Örtük ve açık olan arasındaki ilişki üzerinde, bilinçdışı ve bilinç arasındaki ilişkiden daha az çalışılmıştır. Bu, problemler ve çok ilginç sorular ortaya çıkarır. Örtük ve açık olan bir çok noktada birbirine karışır. Öykülerde, açık ve örtük arasında iki yönlü trafik vardır. Örtük alandaki imgeler, hisler ve sezgiler konuşan kişi tarafından sözel açık alan haline getirilmelidir. Ve tersine kelimeler dinleyici tarafından imgeler, hisler ve sezgiler haline getirilmelidir. Ayrıca örtük olanın (öznelerarası alan) açık materyalin ortaya çıkmasına izin vermek için “doğru” içeriği oluşturma rolü vardır. Ayrıca anlatım ve dinleme kendi başlarına davranarak örtük ve açık unsurları birleştirirler.

Burada şimdi anları nereye uyar? Görüngüsel bakış açısından, ayrıca bir yorumlama veya öykü anlatanda ve dinleyende şu anlar yaratır. Yani hala aynı öznel süreçteki birimlerle çalışıyoruz.

Devamı için tıklayınız

26 Şubat 2013 Comments (0)

Birlikte İlerleme Süreci

Birlikte İlerleme Süreci

Daniel N. STERN

Birlikte ilerleme, Boston CPSG’nin, terapi seansını ileriye götüren, en azından zamanda ileriye götüren günlük diyaloglar için kullandığı bir terimdir. Terapist ve danışanın birlikte yaptıklarıdır. Birlikte ilerlemeyi bu kadar özel kılan, diyalogda baktığımız ölçektir. Birimlerin birkaç saniyelik sürelerden oluştuğu mikro analitik objektiften görülen terapötik süreçtir. Daha öncede görmüş olduğumuz gibi, kişiler arasındaki yaşam doğrudan, göreli olarak küçük ölçeklerde yaşanır. Bu küçük ölçekler bir cümle, bir duraklama, bir yüz ifadesi, bir el hareketi, bir duygu ve bir düşünceyi içerir. Şüphesiz bunlar kapsayıcı birimler içine toplanmış ve beraber sıralanmış olabilirler. Bu küçük ölçekleri yerel seviye olarak adlandıracağız. Şu anlar burada meydana gelir[1] (Boston CPSG, Rapor No. 3, 2003; Boston CPSG, Rapor No. 4, baskıda; Stern ve ark., 1998; Tronick, Bruschweiler-Stern, Harrison, 1998).

Bir terapi seansının bütünü, terapi bittiği zaman gözden geçirildiğinde, terapinin yörüngesini yeniden yapılandırmak, ana temalarını görmek ve o seansın bütün terapi süreci içinde aldığı yeri tahmin etmek daha kolaydır. Ancak, seans hala oluşurken, içindeyken izlenirse o seansın gidişatı ve gittiği yol net, daha az yalın ve daha az yönlendirici görünür. Birlikte ilerleme, sıklıkla yönlendirmek için desteklediğinizde keşfedilen hedefler seçme ve sıklıkla hangi yoldan gidileceğini aramak ve bulmakla, yolu kaybetmenin ve tekrar bulmanın (veya yeni bir tane bulmanın), sıklıkla yavaş yavaş, genel hatlarıyla yönlendirilen sürecini yakalar. Yerel seviyede sürecin ortaya çıkışıyla ilgili görüştür.

Yerel seviyede terapinin içindeki süreçle ilgili perspektif, bu yaklaşıma dair benzersiz olan şeydir. (Labov ve Fanshel’in (1977) çalışmaları bu yönü işaret eden öncü bir çalışmadır.)

Bir kaç soruyla yerel seviyedeki birlikte ilerlemeyi keşfedeceğim: Bunu oluşturan öğeler nelerdir? Birlikte ilerlemeyi ileriye götüren ve akışını düzenleyen itki nedir? Birlikte ilerleme sürecinin doğası nedir? Ve birlikte ilerleme nereye taşınır?

Devamı için tıklayınız

26 Şubat 2013 Comments (0)

Şu An ve Psikoterapi

Şu An ve Psikoterapi

Daniel N. STERN

Ben, yeni ve genel olarak farklı bir yöntem veya psikoterapötik teorinin gözden geçirilmesini teklif etmiyorum. Aksine, psikoterapiye farklı şekilde, şu anın büyüteci aracılığıyla ve görüngüsel bir yaklaşımdan bakmamızı öneriyorum. Bu değiştirilmiş bakış, anı anına yaptıklarımızı ve çalışmalarımızla ilgili düşündüklerimizi değiştirmeye yöneltecektir. Hangi değişimlerin önemli ve kalıcı olacağı henüz belli değildir. Klinik olarak bu materyal hakkındaki bazı sonuçları belirtmek için ve şu anın doğası ve onun sıralanmış durumda olan örtük bilme, öznelerarasılık ve bilinçlilikle ilişkisi kısaca gözden geçirilmelidir.

Sunulmuş olan daha geniş kapsamlı fikirlerden biri, şu anlar dediğimiz öznel bir şimdiyi meşgul eden anlardan oluşan mikro seviyedeki yakın insani ilişkiler ve psikoterapi görüşümüzdür. Bu birimlerle ilgili yeni olan tek şey, onları araştırmamızın ilk çıkış noktası olarak ele almamızdır. Görüngüsel zeminde, onları klinik bir anlamı olan psikolojik deneyimlerin en küçük yığını olarak ve psikoterapötik süreci değerlendirmek için en temel birim olarak dikkate alırız. Şu an, türetilen bütün soyutlamalar metapsikoloji, genellemeler, betimlemeler, yorumlamalar ve sözlü ifadeler olduğundan yaşanan bir materyal gibi görülür. Birisi şunu sorabilirdi: “ O zaman neden öznel şimdiden oluşan bir birim bizim psikolojimizde merkezi bir rol oynamaz?” İşte bu tam olarak benim başarmaya çalıştığım şeydir.

Genel olarak şu an, mikro-süreç birimi olarak ve öznel olarak ihmal edilmiştir. James, Fraisse, Koffka, William Stern, Merleau-Ponty, Varela ve diğerlerinin daha önce bahsedilen çalışmalarına rağmen, bu konu akademik psikolojinin ana ilgi alanına girememiştir. Klinik olmayan psikoloji kendini nesnel bir bilim olarak tanımlamıştır ve çok yakın bir zamana kadar, öznel ve görüngüsel olandan uzak durmuştur. Bu göreceli ihmalin tarihsel nedenleri vardır. Şimdiye kadar öznel deneyimi nesnelleştirme girişimleri sınırlı bir başarı elde etmiştir. Psikolojinin içebakışcı okulu, yirminci yüzyılın başlarında verdikleri sözleri yerine getirememişlerdir. Bu içebakışın farkına varılması, en iyi ihtimalle nesnelliğin kaçınılmaz sonu olarak görünen yakın geçmişi anısama oldu. Ayrıca, deneyimin görüngüsel yönleri tekrarlama önemli sorunlar doğurduğunda tek olguluk çalışmalarla sınırlandırılmıştır.

Devamı için tıklayınız

26 Şubat 2013 Comments (0)

Yazara Göre Psikoterapi Enstitüsü Makaleleri

Kendilik ve Ego

Kendiliğin Kapasiteleri

Gerçek Kendilik : Klinik Boyut

Masterson Yaklaşımı: Kavramların Tanımlanması

Bağlanma Teorisi, Nörobiyolojik Beyin Araştırmaları ve Gelişimsel Nesne İlişkileri Kuramının Bütünleştirilmesi

Masterson Yaklaşımının Evrimi

Klinik Durumlarda Örtük ve Açık Olanın İç İçe Girmesi

Birlikte İlerleme Süreci

Şu An ve Psikoterapi

Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Araştırma Sağlık Org. ve Danışmanlık Ltd. Şti. Genel Merkezi

Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Araştırma Sağlık Org. ve Danışmanlık Ltd. Şti. Darıca Şubesi